Orthodoxe ringen

Het beroemdste museum van het Vaticaan heeft een enorme collectie oude orthodoxe voorwerpen. De eerste iconen, wierookvat, medaillons, christelijke kruisen van de 3-4 eeuw. Ook verzameld en de allereerste, de oudste ringen. In die dagen, met het begin van de verspreiding van het christendom, werden er geen kruisen gedragen. Ringen waren symbolen van geloof.

Oude christenen droegen dun, eenvoudig, zonder inscripties, ijzeren, gouden of zilveren ringen. Ze hadden een ronde schijf met gegraveerde letters van XP, wat Christus betekent. Lichaamskruisen begonnen veel later te dragen. Ringen droegen ze op de ringvinger.

In de geschriften wordt dit ornament een ring genoemd, van het woord vinger - een vinger. Deze ring symboliseerde de hereniging van de mens met God, eenheid met hem en de eeuwigheid.

De traditie van het dragen van ringen kwam naar Rusland samen met het christendom uit Byzantium in het 2e millennium na Christus. Veel later werden woorden uit het gebed op deze ringen aangebracht en niet alleen als symbool van geloof, maar ook als talisman gedragen. Ze waren vooral populair in de 19e eeuw.

Nu worden ze verkocht in kerkwinkels, in juwelierszaken als sieraden of souvenirs.

Er zijn de volgende soorten orthodoxe ringen:

• goud
• zilver
• Met email
• Ingelegd met kostbare en halfedelstenen
• Eenvoudig strijkijzer
• Met gebeden
• Met het beeld van pictogrammen of met een sieraad
• Bruiloft en verloving
• Heren, dames, kinderen

In de oudheid dienden christelijke ringen als herkenningstekens, waardoor mensen hun geloofsgenoten erkenden. En veel later begonnen ze gebeden op hen te graveren, om hen de kenmerken van een talisman te geven.

Niet altijd krijgen mensen deze ringen met vertrouwen in de ziel, velen nemen ze als stijlvolle sieraden of als een geschenk. Sommige gelovigen zijn in verlegenheid gebracht of niet bereid om openlijk hun geloof te tonen en proberen sieraden te kiezen waarop het gebed van binnenuit wordt toegepast.

Zelfs onder de priesters is er geen consensus over of het een bewaker of alleen een ring is als een symbool van geloof. De meeste mensen zijn geneigd te geloven dat de hoofdtaak van zo'n ringlet is om de mens aan het geloof te herinneren, aan zijn behoren tot Christus.

Er zijn echter veel verhalen gerelateerd aan de wonderbaarlijke beschermende eigenschappen van de gewijde juwelen. Vaak merken mensen dat de ring plotseling van kleur verandert, zwart wordt of plotseling het metaal barst of de sieraden per ongeluk verloren gaan. Zulke gevallen worden vaak toegeschreven aan de dienaren van de kerk door het feit dat de ring de moeilijkheden van de drager afleidt door deze te accepteren.

Orthodoxe sieraden zijn alleen nuttig als ze worden gedragen tegen slechte mensen en problemen, en daarom moeten ze volgens bepaalde regels worden gedragen. Het belangrijkste moment is geloof in God en een rechtvaardig leven.

Het is het beste om al dergelijke producten in de kerkwinkel te kopen. Daar worden ze onmiddellijk geheiligd door heilig water en speciale gebeden die de priester leest. Alleen toegewijde items hebben beveiligingseigenschappen.

Door de heilige dingen moet met respect worden behandeld, verspreid niet overal. Draag constant met je mee. Probeer niet te verliezen, want het verlies van de gewijde ring kan het verlies van de goddelijke genade betekenen.

Draag orthodoxe ringen moeten op de duim, wijs- of middelvinger van de rechterhand zitten. Omdat het met deze vingers is, voert een persoon het kruisteken uit. Als iemand geslaagd is voor de huwelijksceremonie, dan kun je samen met de trouwring een ring dragen met het gebed "Save and Save" op de ringvinger.

In de moderne wereld is er een enorme selectie van orthodoxe ringen. Kerkversieringen met het gebed "Save and Save" hebben geen verdeling in mannelijk en vrouwelijk. Ze kunnen alles dragen, ongeacht geslacht en leeftijd, het belangrijkste is om de juiste maat te kiezen. De ringen met het gebed van Jezus, met het beeld van de iconen van Sint Nicolaas, de Aartsengel Michael, de Aartsengel Gabriël, kunnen aan mannen worden toegeschreven. Ringringen, bijvoorbeeld, de "George the Victorious" zegel ziet er zeer solide en majestueus. De meer vrouwelijke omvatten ringen met een gebed tot de Maagd.

Ook vrouwen sieraden heeft dunnere en meer verfijnde lijnen, ze zijn bedekt met gekleurd email, versierd met florale ornamenten, gekleurde kostbare of halfedelstenen. Meestal zijn er afbeeldingen van de Maagd, van sv. Matrons en andere heilige vrouwen.

Orthodoxe kinderringen verschillen niet van volwassenen. Ze dragen dezelfde beveiligingsmissie. Bij de vervaardiging worden edelstenen en ingewikkelde patronen bijna nooit gebruikt.

Het meest voorkomende metaal voor de vervaardiging van orthodoxe ringen en sieraden is zilver. Dit metaal staat symbool voor puurheid, onschuld, kuisheid. Vrouwen wordt aangeraden zilveren ringen te dragen.

Zilver metaal heeft de eigenschap om te worden bedekt met een oxidefilm - om te oxideren. Daarom kunnen deze decoraties na verloop van tijd donkerder worden. Maar geef de verdonkering van het metaal geen negatieve betekenis. Dit is een natuurlijk proces. De oxidelaag moet eenvoudig worden afgeveegd met een zachte doek met krijt of soda.

Goud in het christendom wordt beschouwd als een symbool van de goddelijke glorie van Christus. Ringen van dit metaal worden meestal gedragen door mannen en geestelijken. In tegenstelling tot zilver, worden dergelijke sieraden niet donkerder.

Volgens de orthodoxe tradities symboliseert de man Christus en de vrouw de kerk. Het huwelijk verenigt een man en een vrouw, Christus en de kerk. Het symbool van deze heilige verbintenis zijn de ringen die de pasgehuwden uitwisselen, elkaar geloften geven over liefde en trouw, zelfopoffering omwille van het gezin.

Aanvankelijk, in het oude Rusland, ging het sacrament van het huwelijk vooraf aan de verloving. Vervolgens werden deze ceremonies samengevoegd tot één. Ze werden exclusief in de kerk gehouden. In de moderne wereld is deze ceremonie optioneel.

Trouwringen worden niet correct gezien als sieraden. Ze moeten eenvoudig zijn, zonder onnodige sieraden, zelfs een diamant is overkill. Het enige dat geoorloofd is, is de gravure van de woorden "Bewaar en bewaar" het gebed aan de binnenkant. Je kunt ook de datum van het huwelijk en de namen van de echtgenoten verslaan. De priester heeft het recht te weigeren om te fantasierijke ringen toe te wijzen.

Ook zouden deze ringen traditioneel anders moeten zijn. Goud voor echtgenoot, zilver voor vrouw. Hun echtgenoten dragen de ringvinger van hun linkerhand. In de oudheid geloofde men dat een slagader die naar het hart leidde door deze vinger ging. Orthodoxe ringen zijn dus geen juwelen in seculiere zin, ze zijn een belangrijke, heilige betekenis voor christenen. Het dragen ervan moet zinvol zijn, respect voor tradities en bepaalde regels respecteren en observeren. En dan zullen ze dienen als een zeer sterke talisman en een herinnering aan het christelijk geloof.