Slavische trouwringen

Bruiloft Oud Slavische trouwringen zijn een talisman van het gezinsleven. Het is onmogelijk precies te zeggen uit welke periode onze voorouders tijdens het huwelijk ringen begonnen uit te wisselen, maar het feit dat ze in de annalen worden genoemd, is absoluut zeker.

BA Rybakov vermeldt in zijn studie van het leven en het leven van de Slaven dat trouwringen gewoonlijk aan meisjes werden gepresenteerd, compleet met andere huwelijkse amuletten, die elk een eigen betekenis hadden.

Men geloofde dat een ring met een zekere symboliek van de macrowereld (de beweging van de zon door de drie stappen van iemands leven) de persoonlijke wereld van een vrouw en haar familie zou beschermen en haar wijsheid, vruchtbaarheid en geluk zou geven.

Naast de ring werden een paar lepels aan het huwelijk gegeven (twee mensen trouwden, samen eten tot het einde der dagen, om geen behoefte te hebben), beschermden de vogel in het nest (dat verantwoordelijk is voor vrede en familie in het gezin) de een tot de ander tot het einde der dagen), de kaak van een roofdier (ter bescherming tegen hatelijke critici).

De meest populaire in trouwringen is het motief van de swastika, die een groot aantal contouren en interpretaties had (ongeveer 50 waarden). De basiswaarde van de swastika onder de oude Slaven is een symbool van het eeuwige leven, een teken van de zonnegod, de overwinning van het goede over het kwaad, de eindeloze cyclus van het leven. Zo'n patroon op trouwringen betekent loyaliteit tot het einde der dagen, eerbied en liefde, het verlangen om alle moeilijkheden samen te overwinnen en hand in hand in een andere wereld te leven om herboren te worden.

Een ander populair Oud Slavisch motief op moderne trouwringen is de huwelijksmeester. Bruiloften - dit zijn twee swastika's: rood en blauw (mannelijk en vrouwelijk), die met elkaar verweven zijn en een eigen wereld vormen. Ze sluiten echter niet in een cirkel. Dit symboliseert dat het gezin niet alleen leeft, maar in overeenstemming is met de tradities van de stam en de wil van de goden, en zijn soort uitbreidt. Er zijn geen rechte hoeken in deze wijk, wat staat voor zachtheid en vrede in het huwelijksleven.

Acht stralen - acht kinderen die in een gezin zouden worden geboren als schuldbeta- ling aan ouders en goden (vier werden gegeven door de moeder, vier door de vader), en het negende kind - de eerstgeborene - is een geschenk van beide ouders aan Rod. Eerder was de bruiloftsmeester ingeweven in borduurwerk op een trouwjurk, nu is het gebruikelijk om het op ringen en amuletten te gebruiken.

Trouwringen zijn versierd met het teken van solard. Dit is een ander soort swastika, dat een symbool is van vruchtbaarheid en vrouwelijkheid. Een symbool van welvaart van het land van de voorouders.

Een populair symbool voor trouwringen is de Odal-rune, die symbool staat voor voortplanting, vaderland, eigendom. Symboliseert meestal de veiligheid van materiële waarden in het gezin.

Trouwringen voor vrouwen zijn versierd met een symbool van vruchtbaarheid - Mokos - de moeder van de rauwe aarde. Maar niet in zijn traditionele beeld (een vrouw die haar armen naar de hemel strekt), maar in een symbolische (een groot vierkant, verdeeld in vier delen door twee rechte lijnen).

Het traditionele metaal waarvan de Slaven trouwringen maakten, was brons en vervolgens een legering van koper en goud. Zilver werd niet voor dit doel gebruikt, omdat het een zeer zeldzaam metaal was. Jonggehuwden met zilveren ringen werden als gelukkig beschouwd en vele paren benijdden hen.

Ondanks het feit dat zilver nu beschikbaar is, is het echter nog steeds niet het populairste materiaal voor de huwelijksslavische ring. Het gaat allemaal om de zachtheid van dit metaal, dat na verloop van tijd broos wordt en zijn vorm verliest.

De meest populaire ringen in de Slavische stijl zijn witgouden ringen. Uiterlijk lijken ze op zilver, maar veel duurzamer en comfortabeler.

In Rusland worden de regels voor het dragen van trouwringen strikt in acht genomen. Nadat de jongen en het meisje de ceremonie hebben doorlopen om de bruid en bruidegom te benoemen, zetten ze elkaar verlovingsringen aan om de ringloze vinger van hun rechterhand te beschermen. Nadat de huwelijksceremonie was uitgevoerd, voegden de jongeren nog een ring aan de ringvinger van zijn linkerhand toe.

Nu legt orthodoxie geen specifieke vereisten op aan trouwringen, dus de pasgehuwden kunnen elke optie kiezen die ze leuk vinden.