Tataars nationaal kostuum

Nationale klederdracht is een uniek kenmerk van elke natie, die een aantal geheimen en tradities bijhoudt. Veel mensen kennen niet eens de subtiliteiten en nuances van de kleding van hun voorouders. De Tataren hebben echter altijd hun geschiedenis geëerd en attent op de gebruiken. Hun outfits zijn beroemd om hun rijke doeken en prachtige fittingen. Ze zijn gemakkelijk herkenbaar en worden in veel van onze dagen gevraagd.

Natuurlijk heeft het nationale Tartaarse kostuum zijn eigen geschiedenis. Het dateert uit de 18e eeuw, maar de laatste wijzigingen werden iets later aangebracht. Dit kledingstuk werd constant aangepast, maar de overeenkomsten bleven intact.

Er moet worden verduidelijkt dat veel afhangt van het gebied van vertegenwoordigers en een bepaalde religie. Had de grootste impact Wolga-Tataren en natuurlijk de islam.

Bij de Krim-Tataren het kostuum was significant anders. Ze vormden brede rokken die de omvangrijke heupen benadrukken. In andere regio's waren de jurken wigvormig.

Deze natie geloofde dat de ziel van een persoon het lichaam verlaat via enkele gaten en gaten. Daarom behandelden ze de bezuinigingen en gescheurde materialen met bijzondere schroom. Tataren geloofden dat ze levens alleen magische amuletten konden redden. Voor deze rand of eventuele bezuinigingen worden verwerkt met speciale patronen. Voorheen waren dit pijlen, maar deze werden al snel vervangen door krullen.

Jurken waren alleen op bepaalde plaatsen versierd met een ornament. De bekkenzone werd als geheim en zeer intiem beschouwd, dus het werd nooit met iets behandeld. Borst werd anders ervaren, omdat vrouwen haar kinderen voedden. Dat is de reden waarom dit gebied altijd is versierd met magische tekens in de vorm van een ornament.

Tataarse outfits hebben zich altijd al onderscheiden door anderen vanwege hun helderheid en overvloed aan sieraden.

Voor Tataren is de kleur van hun outfits erg belangrijk. Ze komen niet overeen met modetrends of kleurtypefuncties, maar veel ernstiger dingen. Een bepaalde connotatie kan veel vertellen over iemands positie in de samenleving of zijn religieuze voorkeuren. Op dezelfde manier was het mogelijk om mensen te identificeren die in het huwelijk of de leeftijd zijn. Het is de moeite waard om te zeggen dat het kleurengamma zelfs de nomadische en agrarische volkeren strikt scheidt.

In de 18e eeuw was er veel aandacht voor rood. Hij sprak over de vrijgevigheid van zijn meester en begon later de financiële levensvatbaarheid aan te geven. In de volgende eeuw werd het echter niet meer serieus genomen. Ze begonnen rode kleren te dragen voor sommige feestdagen en evenementen, omdat het als elegant werd beschouwd.

Veel witte tinten van de Tataren symboliseren rouw of ouderdom. Dergelijke outfits werden meestal gedragen door vrouwen die de reproductieve leeftijd hadden verlaten en mensen die naar de begrafenis gingen.

Nu in het nationale kostuum kun je de helderste en meest levendige kleuren vinden. Heel vaak worden smaragdgroene, lila en blauwe tinten gebruikt in heren- en damesjassen. Ze combineren altijd met contrasterende tonen en heldere patronen. Het meest voorkomende borduurwerk is goud of geel. Ze maakt de outfit veel rijker en interessanter.

Vroeger werd fluweel gebruikt voor maatwerk. De randen en zoom vonden het heerlijk om te versieren met bont.Dierenhaar werd vaak herhaald in hoofdtooien, kleding werd geleidelijk lichter en de voorkeur ging uit naar andere stoffen. Wollen, katoenen en zijden doeken worden als de meest populaire beschouwd. Hemdje naait van brokaat, dat is bedekt met kleine patronen. Soms vind je opties voor fluweel en sommige elastische materialen.

Nu zijn er geen strikte en scherpe beperkingen. De wensen en kenmerken van mensen, evenals hun smaak, worden in aanmerking genomen. Natuurlijk blijven de snit en bepaalde details hetzelfde.

Het belangrijkste kenmerk van het Tataarse kostuum was de trapeziumvorm. Vertegenwoordigers van deze nationaliteit droegen brede shirts die lijken op tunieken en dikke bovenkleding met een stevige rug.

In het klassieke shirt waren er geen schoudernaden, maar het was afgesneden van recht, maar gebogen linnen. Ook aanwezig waren kruisbeenderen, ongebruikelijke wiggen die aan de zijkanten waren ingebracht en een incisie in de borst. Sommige soorten Tataren hadden een opstaande kraag. Het mannelijke model was erg breed en bereikte nauwelijks de knieën, en het vrouwtje raakte bijna de enkels.

Broeken in klederdracht zijn behoorlijk omvangrijk en bovenkleding is altijd scharnierend geweest.

Het is onwaarschijnlijk dat u een product van dit volk zonder siernaden tegenkomt. Er zijn verschillende soorten patroonweefsel.

• De eerste is een 'weefsel met een patroon van willekeur'. Dikke draden vormen een ornament van strepen, en ze zijn voornamelijk versierd met riemen en sjaals. De draden zelf voor de naden zijn meestal meerkleurig.
• Het tweede type is het "Cyprus-weefsel". Hier werden de draden van de eenden bovenop de hoofddraad gelegd en volledig gesloten. Je kunt deze naden leren kennen door hiaten die lijken op kleine stapjes.
• Het laatste type is "bord". De draden worden op het gezicht herhaald en vervolgens op de verkeerde kant. Ze zien er heel origineel uit dan ze zelfs op borduurwerk lijken.

Het was gemakkelijk om het welzijn van de familie te beoordelen door middel van verschillende decoraties. Niet alleen werd de vrouw beoordeeld, maar het paar als geheel.

Mannen droegen meestal ringen met grote stenen en originele gespen. De hoofddecoratie van de meisjes werd beschouwd als nosoknik. Ze kunnen van verschillende kleuren, materialen en zelfs vormen zijn.

Het moet gezegd dat je onder de Tataren nauwelijks een jonge dame kunt ontmoeten zonder oorbellen. Oren doorboord op de leeftijd van drie of vier jaar, dus de meisjes raakten van kinds af aan gewend aan de oorbellen. Deze decoraties worden op hoge leeftijd gedragen en ze zijn ook een traditioneel onderdeel van het Tataarse kostuum. Er waren enkele klassieke vormen van oorbellen, maar velen van hen waren geleend van andere landen.

Vergeet de dames niet en over sieraden voor de nek. Meestal dienden ze echter voor vrij praktische doeleinden. De dames bedekten de producten met een diepe snee in het shirt.

Een andere originele accessoire kan als een mitella worden beschouwd. Ze was een tape die over haar schouder werd gedragen. Moslimvrouwen hadden daar vaak zakken waarin ze teksten uit de Koran opsloegen.

De jurk van de bruid moet gesloten zijn en zeker lang. Een meisje kan in een sneeuwwitte outfit zijn of de voorkeur geven aan traditionele felle kleuren. Onder hen zijn korenbloem, bordeaux en groen.

Heel vaak vult het product het hemd van bovengenoemde kleuren aan. Aan de voeten van een jonge dame kunnen schoenen of lichtgewicht laarzen worden gedragen, die een sitcom worden genoemd. Op het hoofd is meestal pronken sprei van kant of kalfak. Een groot aantal armbanden, grote oorbellen en een ring zijn welkom. Al deze decoraties geven een hoge status van de bruid aan.

Bij mannen is alles veel eenvoudiger en beknopter.Ze kopen een klassiek pak, dat ze graag versieren met verschillende linten, en ze dragen ook een nationale hoofdtooi. Als de bruiloft strikte regels vereist, dan is de bruidegom voorstander van het shirt en fluwelen jasje.

Het nationale kostuum voor dames bestaat uit een shirt, een slabbetje en een broek. Deze outfit is geschikt voor elke gelegenheid en vormt de basis.

Aan het begin van de 20e eeuw begonnen meisjes jurken te naaien die er eleganter uitzagen. Het onderste slabbetje was zonder probleem aan het product bevestigd. Hij bevestigde aan de nek of schouders met behulp van dunne bandjes. Dit verband is altijd versierd met enkele ornamenten.

Voor sommige Tataren werd een schort beschouwd als een ander alledaags detail. Iemand droeg het uitsluitend met werkkleding en iemand droeg alleen tijdens vakanties.

Wat betreft bovenkleding, hemdjes en bishmets waren altijd in de grote vraag. Camisole is een kort en getailleerd vest. Bishmet is een lange jas met een versmalde rug. Het was vaak versierd met bont, en in plaats van de gebruikelijke knopen naaiden ze een gesp van zilver, die diende als een sieraad op de jurk.

Ongehuwde meisjes droegen een hoed of kalfak gedragen met vlechten op hun hoofd. Vrouwen in het huwelijk moesten al het haar en de rug bedekken. Daarom werden kapsels en spreien altijd opgenomen in hoeden.

Kinderkleding verschilt bijna niet van modellen voor volwassenen. Ze hebben echter meer levendige details.

1. Het kostuum voor de jongen bestaat uit een langwerpig shirt met wijde mouwen. Voor het gemak van het kind wordt het product vaak aangevuld met manchetten. Het verplichte deel van de set is een hemd, geborduurd met verschillende patronen. De broek is meestal wijd en heeft een contrasterende tint die de aandacht van het shirt niet wegneemt. Laarzen worden meestal gedragen op de voeten en in de zomer lichtere schoenen.
2. Een outfit voor een meisje is een jurk met verschillende niveaus. Het bedekt de schouders, nek en mouwen en heeft ook een maximale lengte. Een nationale hoofdtooi zal zeker pronken op het hoofd, en een doorschijnende sluier valt er voorzichtig van af, die de hele rug volledig bedekt. Jurken worden altijd gekenmerkt door felle kleuren en interessante patronen.

Een herenpak moet een breed shirt zijn, met kruisjes onder de armen en raglanmouwen. Het moet langwerpig zijn en de broek moet breed zijn.

Er zijn twee soorten kleding die in één detail kunnen worden gekarakteriseerd.

Het kan zijn met een getailleerde of rechte rug. Aan de eerste optie kan worden toegeschreven: hemd, bishmet, choba. Bishmet is een dikke jas en Chob is licht. Camisole is het gebruikelijke getailleerde vest.

Chikmen, Djilan en schapenvachtjassen behoren tot de tweede variant. Chikmen is een demi-seizoen outfit, en hij komt ook met een aangesloten rug. Dzhilyan vertegenwoordigt een kamerjas met een kleine kraag, die wordt gedragen in de lente en de zomer. Schapenvacht jas wordt beschouwd als winterkleding gemaakt van bont.

De kalot wordt beschouwd als de hoofdtooi van een man. Het is een gegoten dop, rijkelijk versierd met gekleurd borduurwerk.

Nu zul je bijna het meisje in een hemd en een jas niet ontmoeten. De dames dragen gesloten A-silhouet jurken. Ze hebben een opstaande kraag en volants op de mouwen. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, maar deze outfit is het populairst. Wat betreft de hoed, het verandert niet.

Voor mannen blijft alles hetzelfde, maar sommige details en motieven zien er moderner en stijlvoller uit. In de moderne dans worden combinaties van de traditionele nationale klederdracht gebruikt, maar met aantekeningen van nieuwe tijd. Mannen presteren altijd in een brede broek die in laarzen is gestopt. Overhemden en jassen blijven hetzelfde en soms wordt een riem aan de jurk toegevoegd.

Jurken voor meisjes kunnen verschillende variaties hebben, maar ze blijven altijd gesloten. Mouwen worden vaak verfraaid met franjes. Voor danskostuums werden de helderste en sappigste tinten gebruikt, evenals origineel en rijk borduurwerk.