Basjkiers nationaal kostuum

Het leefgebied van de Basjkir-mensen is zeer uitgebreid. In verband hiermee werd een verschil in cultuur gevormd. Dit werd beïnvloed door de leefomgeving van de mensen en rechtstreeks in het natuurlijke gebied waarin het zich bevond. Zo was bijvoorbeeld in één gebied de veeteelt de hoofdactiviteit, in de andere landbouw en in de derde, bekwame vaardigheden. Dit alles wordt gecombineerd en verenigd in het Basjkische volkskostuum. Een hoge vaardigheid heeft bijgedragen aan de integratie van delen in een complex ensemble, dat is gebaseerd op diepe historische tradities.

Kenmerkend voor het pak was de gelaagdheid. Ongeacht de weersomstandigheden zetten de Bashkirs verschillende lagen van de top onder het ondergoed. Vooral in dergelijke jurken waren op nationale feestdagen.

• Kleuren en tinten. Van oudsher worden natuurlijke tinten gebruikt bij het maken van folk basishostuums. De hoofdkleuren zijn blauw, zwart, groen, rood, bruin en geel. Andere tinten worden ook gebruikt, maar in de regel zijn ze niet bedoeld voor vrijetijdskleding, maar voor feestelijke kostuums.

• Weefsel en snit. De kleding van de Basjkiers werd gemaakt met het doel om warmte in de winter en comfort in de zomer te behouden. Zelfs om religieuze redenen kan Bashkirs het zich niet veroorloven om open kleding te dragen. Daarom heeft het nationale kostuum een ​​gratis coupon. Meestal gaat het om lange, strakke badjassen, losse broeken en overhemden. Bij het kiezen van stoffen wordt de voorkeur gegeven aan zijde, fluweel, satijn. De decoratie maakt gebruik van leer, bont, verschillende kralen, munten en borduurwerk.

• Dameskostuum. Het nationale dameskostuum is al tientallen jaren aan het vormen en blijft veranderingen aan deze dag overnemen. Een onderscheidend kenmerk van dergelijke kleding is rijkdom en luxe.

In de nek boven de jurk zetten de vrouwen een borstplaat op. Men geloofde dat zo'n attribuut dienst doet als een talisman van boze geesten.

Het was gebruikelijk om een ​​jurk onder de jurk te dragen (originele broek), en aan de bovenkant versierd met zilveren munten, een hemd. Het was op verschillende manieren ingericht, alles hing af van de regio.

Een ander onderdeel van de feestelijke kleding was het schort, genaamd alkyapys. Aanvankelijk werd het schort van deze vrouw gedragen tijdens het uur van huishoudelijke taken, maar na verloop van tijd werd het aangepast en aangevuld met feestelijke decoratie.

• Herenpak. Het nationale herenpak is niet zo divers en meer ingetogen in uitvoering. Meestal bevatte het beeld een los shirt, dat leek op een tuniek, een smalle broek en een licht gewaad of jas. Afhankelijk van de regio waren er twee soorten shirts voor mannen. De eerste, verwijzend naar het zuiden, had een insnijding die afhelde, was vastgemaakt met een koord en onderscheidde zich door de afwezigheid van een kraag. De tweede, behorende tot het noorden, had een kraag en de snijlijn was recht.

Als bovenkleding droegen mannen doeken, controlevullingen, gewaden in donkere kleuren en een Kaseki-kaftan met een uitlopende opening, een opstaande kraag en een blinde gesp. De kwaliteit van de stof zou het niveau van consistentie van de Basjkiers kunnen bepalen. Mannen met een laag inkomen droegen bijvoorbeeld een gewaad uit het materiaal van het geweven huis.

Alleen het mannelijke kledingelement was een riem. Ze waren gemaakt van verschillende soorten: van wol, stof, riem en sjerp met een gesp. In het geval van een vakantie was er een aparte gordel van camar. Hij onderscheidde zich door de aanwezigheid van sieradengespen en borduurwerk met patronen.

• Kinderkostuum. Het nationale kostuum voor het meisje weerspiegelt de kenmerken in de kleding van deze natie. Het kan in de volgende vorm worden gepresenteerd: kuldek-rok, kezaki mouwloze top en sluier-hoofdtooi - voor meisjes vanaf 10 jaar oud.

Het ensemble voor de jongen herhaalt de nationale kleding van de Basjkiers. Een vetershirt, een broek, een riem met een goudpatroon - dit alles kenmerkt het imago van een Basjkir-jongen.

Slabbetjes, dorsumkussens, verschillende hangers, armbanden en oorbellen werden gebruikt als sieraden en accessoires. Dergelijke producten zijn gemaakt met behulp van munten, borduurwerk, metalen platen, kralen, schelpen en in de afgelopen millennia werden koralen actief gebruikt.

Een ander belangrijk punt van het kostuum is de hoofdtooi. Hij kon vertellen over het welzijn van de eigenaar, over de leeftijd van de vrouw, en geborduurde stenen dienden als een talisman.

Dameshoeden werden gepresenteerd in een groot assortiment en hun decoratie weerspiegelde de nationale kleur. De vrouwen van rijke mannen konden zich een rijk hoofddeksel veroorloven, genaamd Kasjmau. Dit accessoire werd gepresenteerd in de vorm van een kap met de aanwezigheid van een gat in de kruin. Ze hebben het product met koralen, kralen en hangers geborduurd. Een lang lint dat op de rug valt begiftigde de hoed met individualiteit en schoonheid - het lint werd geborduurd met kralen en bevestigd aan de pony.

De meisjes liepen zonder hun hoofd te bedekken, na de leeftijd van tien jaar legden ze een hoofddoek of een kalotje op hun hoofd.

Jonge vrouwen gebruikten petten als hoofdtooi. Gemaakt van een karton, berkenschors of huid. Kwasten waren aan de dop bevestigd, versleten, naar de zijkant verschoven. Van boven op een sjaal.

Oude vrouwen droegen een hoofdtooi van de Tataren, droegen een bontmuts op hem.

Oudere mannen droegen donkere tinten, jong - licht.

Feestelijke kledij van mannen, om plechtigheid mee te geven, omhulde kralen.

Damesschoenen waren versierd met kwasten.In niet koude tijden droegen ze bastschoenen (sabata), onder hen moesten ze zeker kousen dragen. Kousenmaker gemaakt van verschillende materialen (wol, doek). Afzonderlijk in de kast waren er feestelijke kousen geborduurd met patronen en overlays.

Voor de bruiloft in Bashkir, zorgvuldig en van tevoren voorbereid. De kleding die als trouwjurk voor jonge mensen diende, kon na de bruiloft op speciale feestdagen worden gedragen. Voor het maken van kleding werden vrouwen uitgekozen die de kunst van borduren, appliqueren en patroonweven goed beheersten.

De vakantie was helder en intens. Heldere kleuren van kleurrijke damesjurken met verschillende linten, pluizige rokken, patronen en franjes maakten de vakantie kleurrijk en interessant. Kleuren speelden een belangrijke rol bij bruidsjurken. Rood diende als een symbool van thuis. De rode en witte jurk van de bruid symboliseerde de zon, de warmte en het comfort. Langs de randen van de jurk geborduurd ornament - patronen, krullen, spiralen. Badjassen en hemdjes werden over de jurken gedragen.

In de nek van de bruid droegen ze een borststuk dat was geborduurd met stenen en munten. De rijkdom van deze sieraden kan worden beoordeeld op de veiligheid van het gezin.

De voeten van de bruid waren versierd met witte laarzen, gemaakt van fijn geitenleer.

Het hoofd van de bruid was bedekt met een dunne zakdoek die langs de randen was geborduurd.

Broek, losse pasvorm, skullcap en riem vormen een aanvulling op het beeld. Zij, zoals het hemd, was de bruid aan het voorbereiden.

De bruidegom gebruikte ook witte laarzen van dun leer als schoeisel.