Russische teamkleren

Het is een integraal onderdeel van de sport geworden. Ze ruziën over haar, bekritiseren haar, bewonderen haar en lachen haar uit. Velen geloven dat het de resultaten van optredens bij wedstrijden kan beïnvloeden. Soms geeft het informele namen aan zijn eigenaars. Natuurlijk hebben we het over sportkleding.

We zullen niet worden verwijderd in de tijd van het oude Griekenland, toen de belangrijkste en verenigde vorm van atleten volledig afwezig was. Sindsdien is de houding ten opzichte van kleding veranderd en is er sport ontstaan, waarbij speciale kleding niet kan worden afgeschaft.

Aanvankelijk was sportkleding niet erg veeleisend. Zijn hoofdtaak was gemak en functionaliteit, wanneer bewegingen vrij zouden moeten zijn tijdens uitvoeringen en wedstrijden van atleten, maar de atleet wordt beschermd tegen invloeden van buitenaf. Er waren ook meer specifieke eisen voor kleding voor bepaalde sporten. Voor wintersoorten is het bijvoorbeeld belangrijk dat de warmte wordt gehandhaafd, maar er is geen oververhitting van het lichaam.

Het uiterlijk van teamsporten kon niet anders dan leiden tot het idee van een enkele teamvorm, zodat het bij het bekijken van een wedstrijd gemakkelijker was om spelers te onderscheiden van zowel de toeschouwers als de juryleden. Blijkbaar was deze fase de bron van de geboorte van de algemene sportvorm.

Veel atleten zeggen dat wanneer ze de vorm van hun team aannemen, er een gevoel van eenheid is en als deze officiële vorm het land waarvoor ze staan ​​symboliseert, is patriottisme een extra stimulans voor goede prestaties. En ook varianten van een niet-geslaagde, ongemakkelijke vorm kunnen de resultaten van de prestaties van de sporters beïnvloeden, bekende atleten schrijven hierover ook in hun memoires.

De teamsportkampioenschappen die jaarlijks worden gehouden, trekken miljoenen toeschouwers en fans aan en het is de norm dat spelers niet alleen hun spel, maar ook hun kleding demonstreren. Deze omstandigheid trekt veel bedrijven aan voor de productie van sportkleding voor nationale teams en stelt nationale competities in staat te kiezen tussen fabrikanten en ontwikkelaars van hun vorm.

Het Russische nationale voetbalteam, dat zijn geschiedenis begon sinds 1992, trad aanvankelijk dus nog steeds op in de vorm van het nationale team van de USSR, maar wist in zijn bestaan ​​te werken met veel van 's werelds toonaangevende sportkledingmerken - Adidas, Nike, Reebok. De kleurencombinaties veranderden, ornamenten werden geïntroduceerd die het gepersonifieerde Rusland waren, behalve de kleuren van de driekleur, dit waren ornamenten van de muur van het Kremlin of maliënkolder.

Het Russische hockeyteam probeert nog steeds de vorm van het nationale team van de USSR te onthouden, waardoor het de naam "Red Car" heeft gekregen, hoewel het, net als de spelers, voldoende wijzigingen heeft ondergaan.

Er is al gezegd dat de belangrijkste taak van een sportuniform het gemak is. Maar in onze tijd zijn er veel sporten met specifieke vereisten voor sport. Zulke typen kunnen onder meer skiën, skispringen, biatlon, freestyle, langlaufen en andere sporten zijn, waar kleding maximale snelheid moet bieden, maar nog steeds warm is, omdat dit allemaal wintersport is. Om dergelijke problemen op te lossen, maken bedrijven die zich specialiseren in sportkleding speciaal voor wintersport, nieuwe materialen, speciale wisselplaten die voor warmte, comfort en een hoge stroomlijn zorgen.

Russische nationale teams in de wintersport werken momenteel met succes met apparatuur van bekende bedrijven als Vuarnet, Quiksilver, die geavanceerde technologieën gebruiken om comfortabele, comfortabele en productieve kleding te leveren.

Sprekend over kleding voor atletiek, kan worden opgemerkt dat in dit soort sporten de vorm naar uiterlijk weinig wijzigingen heeft ondergaan in de afgelopen decennia. Hoewel hier natuurlijk materialen zijn veranderd, zijn de klimaatkenmerken van verschillende landen in aanmerking genomen, maar er zijn opties voor de opgewarmde vorm voor de mogelijkheid om het hele jaar door lessen te volgen.

De Olympische Spelen zijn niet alleen het grootste sportevenement ter wereld, maar ook de grootste modeshow. Immers, de kosten van kijkers kijken naar het openen en sluiten van de Olympische Spelen, gaan naar miljarden.

Niet verrassend, vanaf het moment dat het idee van een uniforme vorm voor nationale teams voor het eerst werd geuit, gebeurde dit in 1936 in Berlijn.

Ontwerpers van het hoogste niveau haastten zich naar de ontwikkeling van de Olympische vorm. In dit veld, opgemerkt en Yves Saint Laurent, en Coco Chanel, en Pierre Cardin.

Maar de eerste vorm van het Russische nationale team verscheen meer dan honderd jaar geleden bij de spelen van 1912, toen vertegenwoordigers van het nationale team naar de opening kwamen in witte truien, strooien hoeden met linten in de kleuren van de nationale vlag.

De moderne Olympische vorm, in verschil met 1912, omvat niet een tien onderwerpen, tot tassen en portemonnees. De ontwikkeling van dergelijke apparatuur wordt gedaan door toonaangevende ontwerpers, de meest bekende merken zijn betrokken bij de productie ervan.

De set van de Olympische vorm is onderverdeeld in drie categorieën: uniform van kleding, vrijetijdskleding, niet gedragen tijdens de wedstrijd, kleding voor sportuitvoeringen.

De nadruk ligt altijd op het uniform van de jurk, dit is precies de jurk waarop ze samenkomen. De moeilijkheid om deze kleding te maken is dat het nodig is om een ​​model te maken dat even goed zal zijn voor een basketbalspeler van twee meter, een krachtige gewichtheffer en een breekbare gymnast.

En het zijn de ceremoniële kleding die kritiek en bewondering veroorzaken, de sfeer creëren van het teambeeld van het land. Daarom wordt de keuze en de ontwikkeling ervan meestal op het niveau van de staat bepaald. Het was dus in de Sovjettijd en blijft dat nu.

Immers, de Olympische Spelen van 1964 in Innsbruck, waar het nationale team van de USSR iedereen met luxe pelsjassen met gouden pels heeft geraakt, worden nog steeds niet vergeten. Maar het was eerder een geïsoleerd geval, omdat in die tijd de staatsideologie aannam dat het externe aspect niet belangrijk was in een persoon, maar dat de interne inhoud en het kledinguniform vaker leken op partijpakken van partijfunctionarissen.

Al vijftien jaar is Bosco di Ciliege verantwoordelijk voor de uitrusting van het Olympische team. Deze samenwerking bracht verschillende resultaten, zowel erkenning van de vorm van een van de beste, en schandalige opties. Een van de brandenschandalen zette het Federaal Agentschap voor Lichamelijke Opvoeding en Sport ertoe aan uniforme regels te ontwikkelen voor het gebruik van nationale symbolen. Speciale aandacht werd besteed aan het symbool van het land - het wapen van de Russische Federatie.

Nog steeds erg frisse herinneringen aan de recente Olympische Spelen in Rio de Janeiro.

De vorm van het Russische nationale team waarop, met name de gala-ploeg, vanaf de eerste show werd onderworpen aan meerdere kritiek van atleten, ontwerpers en gewone sportfans. Ze werd niet vergeleken met iets anders - de vorm van een portier, een ober, een pak dat welbekend was bij de oudere generatie van Buba Kastorsky en zelfs een stripper. Meningsverschillen en over de dagelijkse spelvorm, gemaakt in de stijl van de Russische avant-garde. Tegelijkertijd is Bosco van mening dat de vorm volledig het thema van Rio de Janeiro weerspiegelt.

Het contract van Bosco met het Russische Olympische Comité liep in januari 2017 af en de kwestie van de verdere uitrusting van het team is momenteel open.

Het is mogelijk dat de volgende outfitter van het Olympische team een ​​binnenlands bedrijf is.Wat het zal veranderen en hoe het de prestaties van atleten zal beïnvloeden, zal de tijd uitwijzen.