Nationaal Japans kostuum

Het nationale Japanse kostuum is opmerkelijk vanwege zijn onbeschrijfelijke, onvergelijkbare kleur, subtiele gratie van stijl, heldere persoonlijkheid van vormen en kleuren. Sinds de ontdekking van het land van de rijzende zon prikkelen Japanse motieven in kleding steevast de geesten en harten van beroemde ontwerpers en beruchte mods.

De eerste vermelding van het Japanse kostuum is te vinden in oude Chinese manuscripten. Met de komst van het boeddhisme in Japan lekte de Chinese invloed uit naar vele delen van het leven, waaronder kleding. In de VIIe eeuw is het Japanse kostuum uiteindelijk gevormd in een voltooide vorm, in de buurt van wat we op dit moment gewend zijn te zien. Tegelijkertijd verscheen een klassiek kimono-model - in de vorm van een swingende jurk met lange mouwen.

Opgemerkt moet worden dat het woord "kimono" niet alleen dit soort kleding betekent. De hiërogliefen waaruit "kimono" bestaat, duiden in combinatie "wat ze dragen" of "het ding dat ze zichzelf aandoen" aan, het is eenvoudiger - kleding als een type. In de moderne taal worden beide betekenissen van het woord gebruikt. Om typische Japanse kleding te benadrukken, wordt de term "wafuku" gebruikt, in tegenstelling waarmee ze "yofuku" gebruiken - kleding in westerse stijl.

Kleuren en tinten variëren in heren- en dameskleding. Het mannenpak is in de eerste plaats gericht op praktische bruikbaarheid en geen matheid, daarom waren kleuren klassiek gekozen donkere of neutrale kleuren. Prints worden meestal gebruikt in de vorm van eenvoudige geometrische, minder plantaardig en dierlijk. De riem, schoenen en accessoires zijn ook gemaakt in zachte, rustige tonen.

Kleuren en tinten zijn helder gekozen, rijk aan feestelijke kleding en rustiger voor dagelijks gebruik. De focus van de hoofdkleur ligt op de obi-riem. Vaak gebruikt in verse roze, groene, paarse, paarse en blauwe tinten. Het gebruik van bloemen- en groenteprints is wijdverspreid, seizoensgebonden motieven zijn populair - bladeren van momiji-esdoornbladeren in de herfst, bloemen van sakura, perzik of pruim in de lente, dunne naalden van matzah-den in de winter.

Stoffen en een snit van de huidige Japanse kimono zijn het geheim geërfd van de meester naar de opvolger. Van oudsher worden stoffen met de hand gemaakt en geverfd, de onderdelen worden ook met de hand genaaid en losgemaakt. Maar dit is alleen van toepassing op dure klassieke kimono. De moderne industrie produceert een groot aantal fabrieks-yukata, hakama en haori met typische prints.

Rassen van het Japanse nationale kostuum suggereren uitstekende kanonnen van kleding voor mensen van verschillende geslachten, sociale status en sociale status.

De traditionele klederdracht van vrouwen bestaat uit verschillende lagen kleding, zodanig samengevoegd dat het ondergoed er op bepaalde plaatsen als toevallig doorheen kijkt. Het ondergoed omvat de rok van een speciale "futano" of "kosimaki" -stijl, evenals het onderhemd "hadadzyuban". Bovenkleding is een kimono of in sommige gevallen haori, gekenmerkt door de aanwezigheid van een ongestreept armsgat in de oksels, waarin de onderkleding moet worden uitgeknipt. Het is natuurlijk heel belangrijk dat de bovenste kimono en de bijbehorende lagere met succes in kleur zijn geharmoniseerd.

De standaard ob-lengte is vier tot vijf meter. Een overmaat van een riem is nodig om linten te binden die ongelooflijk zijn in hun complexiteit en schoonheid.In de oudheid sprak de methode van het knopen van een boog, de kleur en het ornament van de obi over de sociale status en burgerlijke staat van een vrouw. De boog op de obi draagt ​​nu een zuiver utilitaire en esthetische lading.

Mannenpak is eenvoudiger, omdat het minder kastdetails bevat en minder conventie vereist. Kosmimaks en juban, een smal, kort gewaad van rechte snit, evenals een lendendoek van een stuk fundosi-weefsel, worden beschouwd als het onderste kledingstuk onder traditionele kleding. Bovenop wordt een kimono of een haori gedragen - een kort jasje met een stevige staande kraag, gekenmerkt door brede, ruime mouwen. Het is ook gebruikelijk om een ​​hakama-brede geplooide broek te dragen, met een silhouet dat lijkt op een rok. Hakama was de traditionele kleding van strijders en wordt nog steeds gebruikt als een uniform in vele vechtsporten.

Kinderkostuum is in feite een kleiner en uitgebreider exemplaar van volwassen variaties. Kinderoutfits onderscheiden zich door levendiger en pittoreske kleuren, specifieke prints die veel geluk brengen, met bloemen en geschilderde karpers - koi, evenals een aantal accessoires.

Traditioneel Japansschoeisel heeft twee populaire modellen - geta en zori. Zori zijn geweven, dimensieloze sandalen met een platte zool. Er zijn twee soorten geta. Het eerste type geta lijkt op een hoge houten bank met een of twee poten, waarvan de hoogte ongeveer tien centimeter kan bedragen. Het tweede type geta is gebaseerd op een massief houten blok met een inkeping eronder.

Geta is met twee veters aan het been bevestigd, vastgemaakt tussen duim en wijsvinger van de voet. De specifieke snit van de schoenen gaf aanleiding tot speciale sokken "tabi" met een gescheiden duim. Wordt vaak versieren en feestelijk geschilderd, zodat sommige exemplaren echte kunstwerken zijn.

Vrouwen versieren hun haarstijl vaak met speciale kammen, eetstokjes en mooie haarspelden.

Tegenwoordig volgen Japanse kostuummodellen het pad van vereenvoudiging. Het is geen geheim dat traditionele kostuums nogal lastig en zwaar zijn, bovendien vereisen ze aanzienlijke kosten bij opslag en gebruik. Sommige soorten kimono zijn gewoon onmogelijk om jezelf te dragen. Daarom worden ze gedragen, behalve voor speciale gelegenheden - op bruiloften, ceremonies of historische feesten.

Over het algemeen geven moderne Japanse dames in mode en mods de voorkeur aan de yukata, een lichtgewicht en eenvoudiger model van kimono. En als de yukata oorspronkelijk een bescheiden huisvestingsvest was, is het nu een volledig element van de kledingkast. Mensen gaan haar bezoeken, gaan door de straten, dragen ze voor vakanties en festivals.