Georgisch nationaal kostuum

Het nationale Georgische kostuum wordt gekenmerkt door een of andere broederschap, dat vakkundig wordt gecombineerd met een nadrukkelijk elegante snit. Damesjurken zijn erg mooi en elegant, en heren - demonstratief streng. Traditioneel kostuum was wijdverspreid tot de twintigste eeuw. Laten we eens kijken naar de kenmerken en verschillen van andere nationale jurken.

Voor de eerste keer werd het nationale Georgische kostuum in de negende eeuw in gebruik genomen. Aanvankelijk werden kostuums met nationale tinten gedragen door inwoners van de zuidelijke Kaukasus. Het was in deze tijd dat "choha" in het dagelijks leven verscheen. De naam vertaalt zich van het Perzisch als "doekmateriaal". Ze werden niet alleen gedragen door Georgiërs, maar ook door blanken, maar ook door Russen en Turken. Chokha is een kledingstuk dat zeer comfortabel is om te dragen en dat als universeel wordt beschouwd. Mannen en vrouwen dragen chohu op elk moment van het jaar.

Na verloop van tijd werd het Georgische kostuum meer gesloten. De mouwen van de overhemden werden langer en de aankleding van de jurken werd meer ingetogen. Mannenpak is strenger geworden in vergelijking met vrouwen.

Aan het begin van de twintigste eeuw droegen steeds minder inwoners van Georgië een nationale klederdracht. Daarom probeerden veel lokale ontwerpers elementen van het traditionele kostuum te introduceren in modernere, informele en feestelijke kleding. Het nationale Georgische kostuum wordt nu op verschillende feesten gebruikt.

Beschrijving van traditionele functies

Het traditionele Georgische kostuum wordt gekenmerkt door een speciaal francisme, niet inherent aan andere nationale kostuums.

De traditionele kleuren van het Georgische kostuum zijn zwart en wit. Gereserveerde outfits in klassieke tinten hebben hun verborgen betekenis.

Dus zwarte kleur in Georgië was bedoeld voor de adel. Het waren de rijke Georgiërs die zwarte gewaden droegen. Tegelijkertijd domineerden donkere jurken niet alleen in de dagelijkse stijl, maar ook in officiële evenementen en religieuze ceremonies.

Naast de standaardkleuren waren er in het traditionele Georgische kostuum ook kleuren als grijs, bordeaux en donkerblauw.

De kostuums van de adel en de armen in Georgië verenigden de strengheid van knippen en het gebruik van draagbare stoffen. Duurdere pakken werden gemaakt van hoogwaardige heldere stoffen, terwijl goedkope modellen aanzienlijk minder goed waren, zowel qua kwaliteit als qua uiterlijk. Voor dames en heren uit de rijke klasse maakten ze kleding gemaakt van zijde of fluweel, decoreerden ze met kant of bont, afhankelijk van het seizoen.

Speciale aandacht verdient de traditionele Georgische trouwjurk. De trouwjurken van de meisjes in Georgia leken op hun dagelijkse outfits. Maar wat hen onderscheidde was de witte kleur en de dure afwerking. Wat de rijkdom van het gezin ook was, ze probeerden de jurk voor de bruid zo luxe mogelijk te maken. Het was versierd met zilveren of gouden draden, of eenvoudige appliqués. Het hoofd was bedekt met een fluwelen kap, aangevuld met een lichte sjaal gemaakt van delicate kantstof die het gezicht bedekte van een jong meisje dat trouwt.

Traditionele dameskleding in Georgia was bijzonder origineel. De meisjes in dit land droegen een getailleerde jurk op de grond, die kartuli heette. Deze outfit benadrukte het figuur.

Voor meisjes in Georgia zijn dezelfde outfits gemaakt, maar dan in een eenvoudiger vorm. Kinder kostuums waren eenvoudiger en comfortabeler. De lengte van de jurken kan korter zijn dan die van vrouwen. Bovendien waren kostuums voor kinderen vaak helderder dan producten voor volwassenen.

Het traditionele Georgische kostuum voor een man moet zo precies mogelijk de Georgische toewijding tot fysiek werk en hun moed overbrengen. Daarom lag de nadruk vooral op gemak en de mogelijkheid om het lichaam van een man te beschermen tegen weersverrassingen.

Mannelijk kostuum bestond uit boven- en onderkant. Verschillende shirts, kaftans en zelfs bontjassen fungeerden als de top. Maak de outfit compleet met een comfortabele broek of broek. Verschillend onder elkaar en de soorten bovenkleding. Het is de moeite waard om hen te markeren zoals Koba, Circassian en Choha.

Circassian gedragen over de kaftan. Zonder dit kledingstuk werd het als onfatsoenlijk beschouwd om op straat te verschijnen, zelfs bij warm weer. Circassian is genaaid van materialen van verzadigde kleuren, bijvoorbeeld zwart of grijs. Circassian niet alleen zo gedragen, maar aangevuld met een riem gedecoreerd met een zilveren of metalen gesp. Aan zo'n riem werd in de regel een dolk bevestigd, die tot de twintigste eeuw als het meest voorkomende wapen werd beschouwd.

Nabad of een jas van schapenvacht werd ook gebruikt als een mantel tijdens het koude seizoen. Dit soort bovenkleding beschermt zowel tegen kou als tegen sneeuw. Arkhaluki werd als handiger beschouwd. Dergelijke korte jassen waren goed gecombineerd, zowel met een broek als met een vrije broek. Dergelijke jassen waren omgord met brede banken, waardoor het mogelijk was om een ​​strak mannelijk figuur te benadrukken.

Accessoires waren aanwezig in zowel de vrouwelijke als de mannelijke versie van het traditionele kostuum.

De herenhoeden waren behoorlijk divers. In de winter werd het traditionele kostuum aangevuld met warme vilten hoeden, die nadbis kudi werden genoemd. Een alternatief voor hen was de vacht bashly. Meer plechtig aanbeden versierd met gouden of zilveren kwastentorens, die op de manier van tulbanden werden gedragen.

Meisjes en vrouwen droegen lechaki en mijnen als hoofdtooien. Lechaki is een eenvoudige witte sluier van doorschijnende tule en de mijne is een speciale hoepel om de sluier op het hoofd te bevestigen.

Eerder droegen Georgische vrouwen ook chadri die het hele gezicht verbergt, behalve de ogen. Later werd deze versie van de hoofdtooi vervangen door een eenvoudige donkere hoofddoek genaamd baghdadi. Dit kledingstuk, als een sluier, was met een speciale rand aan het hoofd bevestigd. Zijn losse randen vielen op zijn rug en schouders, met de nadruk op een elegante vrouwelijke haarstijl. Getrouwde vrouwen moesten ook een deel van hun hoofddeksel bedekken met hun nek, om de blootgestelde delen van het lichaam niet in zicht te krijgen.

Wat schoenen betreft, voor mannen was het behoorlijk gesloten. De meisjes droegen elegantere schoenen. Rijke Georgiërs konden koshi-scherpe-neus-schoenen zonder ruggen met prachtig gebogen tenen betalen. Meisjes uit de lagere klasse droegen eenvoudige en comfortabele leren sandalen, die "kalamani" werden genoemd.

Van de accessoires waren amber- of koraalkralen populair bij vrouwen. De make-up van meisjes in Georgia was ook minimalistisch. De meisjes gebruikten alleen rouge om een ​​levendige blik te geven en hun wenkbrauwen en haar zwart te maken.

Het traditionele Georgische kostuum ziet er strikt, maar tegelijkertijd ook aantrekkelijk uit, om de inwoners van dit barre bergachtige land te evenaren. Nu wordt het nationale kostuum in Georgië uitsluitend op vakantie gedragen, maar desondanks daalt het nog steeds niet in de vergetelheid. Het traditionele kostuum is immers de belichaming van de mentaliteit van een hele natie en een demonstratie van zijn veranderende geschiedenis.